• Anasayfa
  • Ömer Nasuhi Bilmen
  • Âli İmrân  suresi
  • Âli İmrân  37
  • Ömer Nasuhi Bilmen: Âli İmrân  Suresi 37. Ayet Meali

  • فَتَقَبَّلَهَا
  • رَبُّهَا
  • بِقَبُولٍ
  • حَسَنٍ
  • وَأَنۢبَتَهَا
  • نَبَاتًا
  • حَسَنًا
  • وَكَفَّلَهَا
  • زَكَرِيَّا
  • ۖ
  • كُلَّمَا
  • دَخَلَ
  • عَلَيْهَا
  • زَكَرِيَّا
  • ٱلْمِحْرَابَ
  • وَجَدَ
  • عِندَهَا
  • رِزْقًا
  • ۖ
  • قَالَ
  • يَٰمَرْيَمُ
  • أَنَّىٰ
  • لَكِ
  • هَٰذَا
  • ۖ
  • قَالَتْ
  • هُوَ
  • مِنْ
  • عِندِ
  • ٱللَّهِ
  • ۖ
  • إِنَّ
  • ٱللَّهَ
  • يَرْزُقُ
  • مَن
  • يَشَآءُ
  • بِغَيْرِ
  • حِسَابٍ
  • Ömer Nasuhi Bilmen: Artık onu Rabbisi bir güzel kabul ile kabul buyurdu ve onu bir güzel nebat olarak yetiştirdi. Zekeriya´yı da ona bakmaya memur etti. Zekeriya her ne zaman mahfilde onun yanına girse, onun yanında bir rızık bulurdu. «Ya Meryem! Bu sana nereden geldi?» O da «Bu, Allah tarafından,» der idi. Şüphe yok ki, Allah Teâlâ dilediğini hesapsız merzûk buyurur.