• Anasayfa
  • Elmalılı Hamdi Yazır (Sadeleştirilmiş)
  • Âli İmrân  suresi
  • Âli İmrân  112
  • Elmalılı Hamdi Yazır (Sadeleştirilmiş): Âli İmrân  Suresi 112. Ayet Meali

  • ضُرِبَتْ
  • عَلَيْهِمُ
  • ٱلذِّلَّةُ
  • أَيْنَ
  • مَا
  • ثُقِفُوٓا۟
  • إِلَّا
  • بِحَبْلٍ
  • مِّنَ
  • ٱللَّهِ
  • وَحَبْلٍ
  • مِّنَ
  • ٱلنَّاسِ
  • وَبَآءُو
  • بِغَضَبٍ
  • مِّنَ
  • ٱللَّهِ
  • وَضُرِبَتْ
  • عَلَيْهِمُ
  • ٱلْمَسْكَنَةُ
  • ۚ
  • ذَٰلِكَ
  • بِأَنَّهُمْ
  • كَانُوا۟
  • يَكْفُرُونَ
  • بِـَٔايَٰتِ
  • ٱللَّهِ
  • وَيَقْتُلُونَ
  • ٱلْأَنۢبِيَآءَ
  • بِغَيْرِ
  • حَقٍّ
  • ۚ
  • ذَٰلِكَ
  • بِمَا
  • عَصَوا۟
  • وَّكَانُوا۟
  • يَعْتَدُونَ
  • Elmalılı Hamdi Yazır (Sadeleştirilmiş): Nerede bulunursalar, alçaklık damgası altında kalmaya mahkumdurlar; meğer ki Allah´ın himayesine ve inananların himayesine sığınmış olsunlar. Onlar, döne dolaşa Allah´ın hışmına uğradılar ve miskinlik altında ezilmeye mahkum kaldılar. Çünkü onlar, Allah´ın ayetlerini inkar ediyorlar ve peygamberleri bile bile öldürüyorlardı. Çünkü baş kaldırmışlardı ve aşırı gidiyorlardı.