• Anasayfa
  • Elmalılı Hamdi Yazır
  • Yûsuf  suresi
  • Yûsuf  31
  • Elmalılı Hamdi Yazır: Yûsuf  Suresi 31. Ayet Meali

  • فَلَمَّا
  • سَمِعَتْ
  • بِمَكْرِهِنَّ
  • أَرْسَلَتْ
  • إِلَيْهِنَّ
  • وَأَعْتَدَتْ
  • لَهُنَّ
  • مُتَّكَـًٔا
  • وَءَاتَتْ
  • كُلَّ
  • وَٰحِدَةٍ
  • مِّنْهُنَّ
  • سِكِّينًا
  • وَقَالَتِ
  • ٱخْرُجْ
  • عَلَيْهِنَّ
  • ۖ
  • فَلَمَّا
  • رَأَيْنَهُۥٓ
  • أَكْبَرْنَهُۥ
  • وَقَطَّعْنَ
  • أَيْدِيَهُنَّ
  • وَقُلْنَ
  • حَٰشَ
  • لِلَّهِ
  • مَا
  • هَٰذَا
  • بَشَرًا
  • إِنْ
  • هَٰذَآ
  • إِلَّا
  • مَلَكٌ
  • كَرِيمٌ
  • Elmalılı Hamdi Yazır: Azizin karısı, onların gizliden gizliye dedikodu yaydıklarını işitince, onlara davetçi gönderdi ve onlara mükellef bir sofra hazırladı. Her birine bir bıçak verdi, beri taraftan da Yusuf´a «çık karşılarına» dedi. Görür görmez hepsi onu gözlerinde çok büyüttüler ve (şaşkınlıkla) ellerini kestiler. Dediler ki: «Hâşâ! Allah için, bu bir insan değil, olsa olsa yüce bir melektir.»